«Στον τελικό, μέχρι τελευταία στιγμή, ήμουν πολύ συγκρατημένος, δεν πίστευα ότι θα κερδίσω».
Στο Down Town και τον Τάσο Μπιμπισίδη μίλησε ο νικητής του Survivor, ο
Ηλίας Γκότσης, ο οποίος αναφέρθηκε και στην περίοδο που περνούσε
casting.
Πριν από έξι μήνες δεν τον ξέραμε. Πώς του φαίνεται που τώρα είναι το εξώφυλλό μας;
Είναι περίεργο, είναι κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει ούτε το φαντάστηκα ποτέ. Βέβαια, αυτό που είπαμε με τα παιδιά στο παιχνίδι είναι ότι αυτό που θέλαμε είναι να γίνουμε πρότυπο συμπεριφοράς και όχι μόνο πρότυπο εικόνας, για εμένα αυτό είναι το πιο σημαντικό, να μεταφέρω κάτι καλό στον κόσμο, να βγάλουμε κάτι όμορφο, να μην υπάρχει κάποια κόντρα, γιατί αυτά έχουν μείνει στο παρελθόν και δεν υπάρχει καμία κακία σε κανέναν παίκτη, ούτε μεταξύ τους ούτε μεταξύ μας. Ακόμα και τώρα, έξι μήνες μετά, νιώθω πολύ αμήχανα όταν βρίσκομαι κάπου και υπάρχουν κάμερες. Δεν ξέρω εάν ποτέ θα μπορέσω να το συνηθίσω όλο αυτό. Πάντως, είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους να ταυτίζονται μαζί σου και να έχουν παρακολουθήσει όλη την πορεία σου, να έχουν πονέσει με τον πόνο σου και να έχουν χαρεί με τη χαρά σου. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω γι’ αυτούς είναι να τους δώσω μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια φωτογραφία.
Γιατί πήγε στο Survivor;
Την περίοδο που περνούσα από casting για το Survivor δούλευα πάρα πολύ. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τι πάω να κάνω. Πήγαινα από το ένα casting στο άλλο και μετά σε κάποια δουλειά. Δεν πίστευα σε καμία περίπτωση ότι θα με πάρουν. Ήταν και πολλά τα άτομα, κάθε φορά έβλεπα άλλες φάτσες. Γενικά, μου αρέσουν οι προκλήσεις, να δοκιμάζω τα όριά μου. Επειδή πάντα γυμναζόμουν πολύ και έτρωγα πολλά γεύματα, κάποιοι φίλοι μου πίστευαν ότι δεν θα τα καταφέρω. Τώρα τους έδωσα την απάντησή μου, και σε αυτούς και στον εαυτό μου. Σκέψου ότι μέχρι τότε δεν είχα ανέβει ποτέ ξανά σε αεροπλάνο. Δεν είχε τύχει να ταξιδέψω ποτέ. Στον τελικό, μέχρι τελευταία στιγμή, ήμουν πολύ συγκρατημένος, δεν πίστευα ότι θα κερδίσω, αλλά ένιωθα πραγματικά νικητής γιατί άκουγα τον κόσμο να φωνάζει στις κερκίδες το όνομά μου. Ήταν ανατριχιαστικό.
Πριν από έξι μήνες δεν τον ξέραμε. Πώς του φαίνεται που τώρα είναι το εξώφυλλό μας;
Είναι περίεργο, είναι κάτι που δεν το έχω ξαναζήσει ούτε το φαντάστηκα ποτέ. Βέβαια, αυτό που είπαμε με τα παιδιά στο παιχνίδι είναι ότι αυτό που θέλαμε είναι να γίνουμε πρότυπο συμπεριφοράς και όχι μόνο πρότυπο εικόνας, για εμένα αυτό είναι το πιο σημαντικό, να μεταφέρω κάτι καλό στον κόσμο, να βγάλουμε κάτι όμορφο, να μην υπάρχει κάποια κόντρα, γιατί αυτά έχουν μείνει στο παρελθόν και δεν υπάρχει καμία κακία σε κανέναν παίκτη, ούτε μεταξύ τους ούτε μεταξύ μας. Ακόμα και τώρα, έξι μήνες μετά, νιώθω πολύ αμήχανα όταν βρίσκομαι κάπου και υπάρχουν κάμερες. Δεν ξέρω εάν ποτέ θα μπορέσω να το συνηθίσω όλο αυτό. Πάντως, είναι συγκινητικό να βλέπεις ανθρώπους να ταυτίζονται μαζί σου και να έχουν παρακολουθήσει όλη την πορεία σου, να έχουν πονέσει με τον πόνο σου και να έχουν χαρεί με τη χαρά σου. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω γι’ αυτούς είναι να τους δώσω μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια φωτογραφία.
Γιατί πήγε στο Survivor;
Την περίοδο που περνούσα από casting για το Survivor δούλευα πάρα πολύ. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ τι πάω να κάνω. Πήγαινα από το ένα casting στο άλλο και μετά σε κάποια δουλειά. Δεν πίστευα σε καμία περίπτωση ότι θα με πάρουν. Ήταν και πολλά τα άτομα, κάθε φορά έβλεπα άλλες φάτσες. Γενικά, μου αρέσουν οι προκλήσεις, να δοκιμάζω τα όριά μου. Επειδή πάντα γυμναζόμουν πολύ και έτρωγα πολλά γεύματα, κάποιοι φίλοι μου πίστευαν ότι δεν θα τα καταφέρω. Τώρα τους έδωσα την απάντησή μου, και σε αυτούς και στον εαυτό μου. Σκέψου ότι μέχρι τότε δεν είχα ανέβει ποτέ ξανά σε αεροπλάνο. Δεν είχε τύχει να ταξιδέψω ποτέ. Στον τελικό, μέχρι τελευταία στιγμή, ήμουν πολύ συγκρατημένος, δεν πίστευα ότι θα κερδίσω, αλλά ένιωθα πραγματικά νικητής γιατί άκουγα τον κόσμο να φωνάζει στις κερκίδες το όνομά μου. Ήταν ανατριχιαστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου