Ήτανε Γενάρης του 1996. Με πήρε τηλέφωνο ο συγχωρεμένος ο Γιάννης ο Σακελλαρίου και μου ζήτησε να βρεθούμε. Τότε έκανα εκπομπή ακόμη στον 88,5. Την 1η μέρα του επόμενου μήνα ξεκίνησα στον Star Fm και σταμάτησα - όχι απολύθηκα, πράγμα σημαντικό για τους κακοπροαίρετους που θα προσπαθήσουν να μου καταλογίσουν εμπάθεια - ακριβώς 11 χρόνια μετά. Εκεί δούλευα όταν γεννήθηκε ο μεγάλος μου γιος, εκεί και ο μικρός. Με λίγα λόγια ο Star fm δεν ήταν μόνο δουλειά (ποτέ δεν ήταν το ραδιόφωνο στην ζωή μου, έτσι κι αλλιώς) αλλά ήταν ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου, οπότε η αγάπη μου γι' αυτόν δεν σταμάτησε ούτε όταν έπαψα να δουλεύω εκεί - και φυσικά θα είμαι πάντα ευγνώμων για τα πράγματα που έμαθα σ' αυτό το τεράστιο σχολείο.
Μπορείς να φανταστείς πως αισθάνθηκα χθες βράδυ όταν το έμαθα. Ή μάλλον δεν μπορείς. άλλο το να γνωρίζεις ότι θα συμβεί κάτι κι άλλο όταν βάζεις τους 97,1 και ακούς φύσημα. Βασικά περισσότερο απ' ότι λυπήθηκα, εκνευρίστηκα. Για την ακρίβεια έγινα έξω φρενών. Πως μπορεί ο πιο πετυχημένος ραδιοφωνικός σταθμός της πόλης, με δυσθεώρητους τζίρους που ξεπερνούσαν τα 4.000.000 ευρώ πριν από λίγα μόλις χρόνια, να κλείνει; Είναι μόνο η κακοδιαχείρηση ή τελικά κάποιο λάκκο έχει η ρημάδα η φάβα; Δεν είμαι λογιστής, δεν ξέρω τις λεπτομέρειες, είμαι ένας άνθρωπος μέσης ευφυΐας που σκέφτεται όπως όλοι. Έχοντας ζήσει όμως τις καταστάσεις εκ των έσω και έχοντας μοιραστεί την ταλαιπωρία και τα αδιέξοδα των συναδέλφων μου εκεί έστω αφότου εγώ έφυγα, θα μιλήσω για υποκρισία. Θα μιλήσω για αναισθησία. Θα μιλήσω όμως - κυρίως - για αλαζονεία.
Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τελικά τα είχαν πει όντως όλα. Η αλαζονεία είναι ύβρις, και η ύβρις πληρώνεται. Δεν μπορεί να θεωρείς κύριε ότι όλοι είμαστε μια τρίχα απ' τ' αρχίδια σου - αγαπημένη comme il faut φράση του ιδιοκτήτη - ούτε ότι όλοι θα πεθάνουμε και θα σβήσουμε φεύγοντας απ' το κορυφαίο σου μέσο. Κυρίως όμως δεν μπορείς να εξακολουθείς να τα λες και να κάνεις τσαμπουκάδες αλάνας στα περιβόητα meetings ενώ δεν πληρώνεις τους υπαλλήλους σου. Και αυτό συνέβαινε τουλάχιστον τα τελευταία 3 χρόνια. Ταυτόχρονα καταγγελίες, επισχέσεις, λόγια πικρά, ιδιωτικά και ποτέ (κακώς) δημόσια ή/και επώνυμα, κάλυπταν τις ζωές των εργαζομένων - οι οποίοι δούλευαν αμισθί απ' την αγάπη τους για το ραδιόφωνο και με την ελπίδα της εξόφλησης (η οποία όπως αποδείχτηκε ήταν φρούδα). Τα "ραδιοφονικά" τεχνάσματα ως ύστατη, φτηνιάρικη λύση δεν λειτούργησαν κι έτσι μοιραία φτάσαμε στο τέλος. Ένα τέλος που ήταν γνωστό σε όλους αλλά που σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις τύπου Alter, τα media πανελλαδικώς αποσιωπούσαν. Ένοχα.
Και που είμαστε σήμερα; Ο εν λόγω ιδιοκτήτης στο εξωτερικό - αφού κυνηγήθηκε από ΣΔΟΕ και ιδιώτες στο εσωτερικό - να ποστάρει μελό αποφθέγματα διασημοτήτων σχετικά με προδοσία (με ποια; ο καθένας επιλέγει τους φίλους του κι όταν τελικά βρεθεί να μην έχει κανέναν, μάλλον με τον εαυτό του πρέπει να τα βάλει...) στον τοίχο του στο facebook ενώ ταυτόχρονα βλέπει κανείς στο profile του τουριστικές φωτογραφίες από Νέα-Υόρκη και σαλέ της Ελβετίας (πράγμα τουλάχιστον προκλητικό όταν την ίδια στιγμή πρώην εργαζόμενός του δεν έχει γάλα να δώσει στο παιδί του - και αυτό δεν είναι λαϊκίστικο αλλά μια μεγάλη αλήθεια). Εκεί επίσης επαινεί τον Πέτρο Κωστόπουλο αλλά κάποιος πρέπει να του πει ότι αυτός δεν ήταν ρίψασπις και έμεινε στην Ελλαδίτσα να αντιμετωπίσει τις συνέπεις των πράξεών του.
Απ'ότι φαίνεται - όπως είπε και μια φίλη & συνάδελφος που δουλέψαμε μαζί εκεί - δυστυχώς εμείς αγαπήσαμε περισσότερο τον Star fm απ' ότι ο ιδιοκτήτης του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου