Δημήτρης Βογιατζής:Η αλήθεια του αυτόχειρα και οι κλειστές πόρτες

 Γραφει ο Νάσος Γουμενίδης

Είναι πολύ δύσκολο να γράφεις για έναν τόσο αξιόλογο ηθοποιό που αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Και μπορεί η είδηση να σκάει ως βόμβα, όμως για να μπει κανείς σε αυτή τη διαδικασία και ν΄ αποφασίσει το τέλος περνάει από πολλά στάδια. Τα όποια προβλήματα που αντιμετώπιζε ο Δημήτρης δεν ήταν απλά.  Και το σίγουρο είναι πώς πίσω από τον όρο «ψυχολογικά» κρύβονται πολλά.
Παραστάσεις, εικόνες απογοητεύσεις, κρίση, πρόβλημα επιβίωσης χαμένα στοιχήματα.....
Όταν είσαι αξιοπρεπής, περήφανος, όταν έχεις την αξιοπρέπειά σου ψηλά, όταν βλέπεις φελλούς και σκατά να επιβιώνουν και έχεις κριτήριο, τότε περνάς ζόρικα. Όταν στηρίζεσαι αποκλειστικά και μόνο στο ταλέντο σου και θέλεις σε μια Ελλάδα αναξιοκρατική και ανέβεις αξιοκρατικά…τότε περνάς ζόρικα. Όταν δε δέχεσαι προτάσεις ανήθικες, όταν δε γουστάρεις να γίνεις κομμάτι από παρεάκια περίεργα, όταν είσαι μοναχικός…τότε περνάς ζόρικα. Όταν έχεις να δουλέψεις μήνες…και φτάνεις σε σημείο να πουλάς προσωπικά αντικείμενα…τότε περνάς ζόρικα. Δυστυχώς ο Δημήτρης δεν ανήκε σε «παρεάκια» που λυμαίνονται τον χώρο της υποκριτικής. Δεν είχε την στόφα του γλύφτη. Χτύπησε πολλές πόρτες αλλά τις βρήκε ερμητικά κλειστές.  Το πάλεψε πολύ…άλλα στο τέλος οι δυνάμεις του τον εγκατέλειψαν.
Στις σχολές δημοσιογραφίας μας έλεγαν-πριν από 20 χρόνια-ότι η αυτοκτονία δεν είναι «θέμα» και αν κληθούμε κάποια στιγμή να γράψουμε…να φροντίσουμε να είναι μονόστηλο. Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή που τα ποσοστά αυτοκτονιών δίνονται πλέον επίσημα από το Υπουργείο προστασίας του Πολίτη. Και ο Δημήτρης θα είναι μια ακόμη από τις πολλές περιπτώσεις που θα καταγραφούν τυπικά και με αριθμό πρωτοκόλλου . Να έχει καλό ταξίδι και κουράγιο στους δικούς του! Δυστυχώς η Ελλάδα συνεχίζει να «σκοτώνει» τα παιδιά της!!!