Γύρω από την tv:Ευχάριστη έκπληξη!

Με το πρώτο επεισόδιο του ελληνικού «The voice» θυμήθηκα κάτι που είχα ξεχάσει: ότι υπάρχουν και τηλεοπτικά παιχνίδια που δεν βασίζονται στον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση των παικτών (βλέπε «X Factor»). Που αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και ευγένεια τους συμμετέχοντες. Θυμήθηκα ότι ψυχαγωγία δεν σημαίνει απαραιτήτως χοντροκομμένες φάρσες («Πλάκα κάνεις»), τούμπες στις λάσπες («Wipe out»), εξαιρετικά αδιάκριτες ερωτήσεις και αποκαλυπτικές μέχρι αηδίας απαντήσεις («Η
στιγμή της αλήθειας»), σκοτεινά δωμάτια με δύσοσμες μασχάλες, άπλυτα πόδια και φίδια («Black out»).

Το νέο παιχνίδι του AΝΤ1 μοιάζει να έρχεται από μια καλύτερη για την ελληνική τηλεόραση εποχή, τότε που η ψυχαγωγία είχε ως συστατικό της και τον σεβασμό. Γιατί το «The voice» σέβεται και τους συμμετέχοντες και τα μέλη της κριτικής επιτροπής και το κοινό του. Γι' αυτό και η πρεμιέρα του ήταν μια άκρως ευχάριστη έκπληξη, σε μια εποχή όπου το τηλεοπτικό προϊόν έχει υποβαθμιστεί όσο ποτέ άλλοτε.

Ολοι λοιπόν οι παίκτες που είδαμε στην πρώτη εκπομπή ήταν άνθρωποι με ταλέντο - άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο. Οι οποίοι είχαν πάει για να δείξουν το ταλέντο τους, όχι για να αποκαλύψουν την πονεμένη ιστορία τους, για να κατηγορήσουν την πεθερά τους για τα μύρια όσα, για να κάνουν χαβαλέ...

Η αποστολή τους ήταν συγκεκριμένη: πρέπει να τραγουδήσουν όσο καλύτερα μπορούν. Και το έκαναν, ορισμένοι εντυπωσιάζοντάς μας. Απέναντί τους η κριτική επιτροπή δεν έμοιαζε με τις ειρωνικές, δήθεν και έτοιμες να στήσουν κακόγουστα σόου (Νίκος Μουρατίδης -  Γιώργος Θεοφάνους) προς όφελος της τηλεθέασης επιτροπές που έχουμε συνηθίσει. Η Δέσποινα Βανδή, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Αντώνης Ρέμος και ο Μιχάλης των Stavento ήταν ευγενέστατοι, φιλικοί και εμψυχωτικοί με τους παίκτες. Είχαν επιπλέον χιούμορ και διάθεση χαλαρή, γεγονός που βοηθούσε το παιχνίδι να κυλήσει ακόμη πιο ευχάριστα. Από τον πιο «λαϊκό» στην εκφορά του λόγου Ρέμο και τον Μιχάλη με τη χαριτωμένη «παιδικότητα» ως τις πάντα χαμογελαστές κυρίες Βανδή και Ασλανίδου, καθένας με τον δικό του τρόπο μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι αυτή η επιτροπή θα επιχειρήσει να κάνει εκείνο πραγματικά που ζητάει το παιχνίδι: να αναδείξει σημαντικές φωνές, να δώσει ευκαιρίες σε νέους καλλιτέχνες.

Ο Γιώργος Λιάγκας είχε μεν περιορισμένη παρουσία (στα επικείμενα live θα έχει περισσότερα να κάνει), υπήρξε όμως και αυτός πολύ καλός στον ρόλο που του ανατέθηκε, δείχνοντας μας έναν άλλο εαυτό, πιο συμπαθητικό από εκείνον του φωνακλά και ενίοτε εκτός ελέγχου «πρωινατζή». Ελπίζω η εξέλιξη της παραγωγής να μη μας απογοητεύσει και να διατηρήσει τα υψηλά standards της πρεμιέρας. Μιας πρεμιέρας στην οποία το κοινό χάρισε θριαμβευτικές θεαματικότητες. Επιβεβαιώνοντας ίσως ότι ακόμη και μέσα στη χωματερή που έχει στηθεί τα τελευταία χρόνια υπάρχει χώρος για διασκέδαση με αξιοπρέπεια;