Όταν σε μια εκδήλωση επίσημη προσκεκλημένη είναι η Σάσα Σταμάτη και τα πάνελ των πρωινώντότε δεν έχεις να περιμένεις πολλά.Συνειδητοποιείς από νωρίς τι θα δεις, τι θα ακούσεις και κυρίως ποια θα είναι η αισθητική όλης της βραδιάς.
Αν μάλιστα το τραγούδι το οποίο επιλέγεται να μας εκπροσωπήσει στον τελικό της Γιουροβίζιον είναι ένα ντισκοποπ που θυμίζει ρεπερτόριο σε μπιτς μπαρ της Μυκόνου τη δεκαετία του 1980 με τίτλο "Rise up" (Freaky Fortune, Risky Kid) τότε απλά επιβεβαιώνονται οι φόβοι σου. Φυσικά τη βραδιά της Τρίτης καταλάβαμε κι άλλα. Όπως για παράδειγμα
ότι πλέον η Δημόσια Τηλεόραση είναι ο κομπάρσος αυτού του θλιβερού θεάματος καθώς επί της ουσίας το Mad είναι ο βασικός διοργανωτής όπως επίσης ότι το θέμα των συμμετοχών είναι υπόθεση μιας και μόνο δισκογραφικής εταιρείας η οποία δεν διστάζει να στείλει ακόμη και φάλτσους _η περίπτωση της Ζοζεφίν.
Η βραδιά του ελληνικού τελικού της Γιουροβίζιον ήταν θλιβερή και συνάμα αποκαλυπτική καθώς ήρθε να μας θυμίσει πως η αισθητική δεν αφορά την ψυχαγωγία που εισηγούνται οι στυλοβάτες του έκπτωτου λάιφστάιλ. Σαχλοπόπ τραγούδια, απωθημένα στυλιστριών που γελοιοποιούν μέτριους καλλιτέχνες, καλεσμένοι για γέλια και για κλάματα, μουσική που παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Μοναδική όαση η άνεση και η χημεία των παρουσιαστών, Γιώργου Καπουτζίδη και Δέσποινας Βανδή οι οποίοι προσπάθησαν με χιούμορ να διασκεδάσουν την θλίψη του όλου εγχειρήματος.
Καλύτερα όλων το κομμάτι "Μάθημα Σολφέζ" που τραγούδησαν οι τέσσερις ερμηνευτές του (Αργυράκη, Τόλη, Πασχάλης και Ουίλιαμς)αλλά και η εμφάνιση της Ελπίδας και της Σοφίας Βόσσου. Ακούγοντάς τους τόσα χρόνια μετά, με τις φωνές και το κέφι τους ακμαία αναρωτιόσουν τι έχει συμβεί και δεν μπορούμε πλέον ως χώρα ακόμη και σε έναν τέτοιο διαγωνισμό που απλά διασκεδάζει μόνο όσο διαρκεί να στείλουμε κάτι που δεν θα μας προσβάλλει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου