.jpg)
H απόφαση του Mega να αναθέσει την πρωινή του ζώνη σε έναν επιτυχημένο και αναμφισβήτητα δημοφιλή (σε συγκεκριμένο όμως κοινό) κωμικό, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.....
Με έναν καταιγισμό δηλώσεων ο Μάρκος Σεφερλής αποφάσισε να μας μάθει πώς να παίρνουμε συνεντεύξεις.
Από τον Ηνίοχο Φελιζόλ
Το αν η απόφαση του Mega να αναθέσει την πρωινή του ζώνη σε έναν επιτυχημένο και αναμφισβήτητα δημοφιλή (σε συγκεκριμένο όμως κοινό) κωμικό, θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Το κατά πόσο από τη μία θες να κάνεις υποτίθεται τη διαφορά και την έκπληξη, από την άλλη όμως πατάς και στα σταθερά με τη συνταγή συζυγικό ντουέτο βάζοντας για συμπαρουσιάστρια τη συμπαθέστατη και χαμηλών τόνων Έλενα Τσαβαλιά, δείχνει ένα μικρό ως μεγάλο πρόβλημα σύγχυσης από την άλλη.
Κατ’ αρχάς γιατί δε φαίνεσαι τελικά τόσο πρόθυμος να πρωτοτυπήσεις αλλά γυρνάς σε μία από τα ίδια. Με δύο πρόσωπα που δεν έχουν την παραμικρή δημοσιογραφική εμπειρία. Ή του ρόλου παρουσιαστή. Με την Τσαβαλιά να παραείναι χαμηλών τόνων, ακόμα και στη σκηνή όπου αν και σύζυγος του θιασάρχη εμφανίζεται ως κομπάρσα β και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θα κάνει γκελ στο γυναικείο κοινό . Και την περσόνα του Μάρκου να καπελώνει εκ φύσεως οτιδήποτε άλλο δίπλα του.
Λογικές οι ερωτήσεις λογικές και σεβαστές οι ανασφάλειες του καναλιού και του ζευγαριού. Όταν όμως αυτό μεταφράζεται σε έναν πυροβολισμό συνεντεύξεων και δηλώσεων, αγγίζει τα όρια της έπαρσης, που ακόμα κι αν προέρχεται από φόβο δεν δικαιολογείται.
Δεν υπάρχει σχεδόν μέσο στο οποίο ο Μάρκος Σεφερλής να μην έχει κάνει δηλώσεις (η Τσαβαλιά και σε αυτό ανύπαρκτη). Μερικές από τις οποίες διακρίνονται από μια ευγενικά θα το θέσω, επιπολαιότητα, για την οποία ο Μάρκος αν (και δεν το εύχομαι) αποτύχει στο νέο του ρόλο, θα πρέπει να απολογηθεί.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι το «εμείς θα κάνουμε τις συνεντεύξεις διαφορετικά, ο καλεσμένος θα αισθάνεται άνετα, όχι ότι περνάει από ανακριση και γι αυτό το λόγο κάθε φορά θα υποδύομαι έναν διαφορετικό ρόλο».
Συγγνώμη αλλά πότε είδατε καλεσμένο ειδικά σε πρωινάδικο να περνάει από ανάκριση; Και στην τελική ανάλυση, ναι εντάξει, όλοι φίλοι είμαστε είναι και μικρή η βιοτεχνία μανταρίσματος που λέγεται σόου μπιζ σε αυτή τη χώρα. Αλλά αν είναι να ρωτάς τον άλλον «πως περνάτε στα παρασκήνια;» έχει κοιμηθεί κι αυτός και όλοι μας.
Και όταν λέτε πως κάθε φορά θα υποδύεστε διαφορετικούς ρόλους, τι ακριβώς εννοείτε; Όπως στο Δελφινάριο; Ότι τη μία θα του παίρνετε συνέντευξη μεταμφιεσμένος σε ξεφωνισμένη αδερφή, την άλλη σε γριά που κλάνει και την επόμενη σαν Γκόλφω; Μπράβο σας δηλαδή αν το πετύχετε ειλικρινά, αλλά πέρα από την Άντζελα Δημητρίου και τη Στέλλα Καλλή πιστεύετε ότι θα δεχτούν πολλοί να τους πάρετε με αυτόν τον τρόπο συνέντευξη;
Άντε το πολύ πολύ ο Κώστας Πρέκας παραμονές 28ης Οκτωβρίου αν έχετε ντυθεί Υπολοχαγός Νατάσσα. Η επιθυμία σας για επανεφεύρεση της τεχνικής της συνέντευξης είναι σαν να θεωρείτε ότι η μέθοδος του στιλ υποκριτικής που εκπροσωπείτε διδάσκεται στα Actor’s Studio. Kαι μπορεί να μην το καταλαβαίνετε αλλά είναι τόσο προσβλητική σε όσους κατέχουν μέσα από κόπο, ιδρώτα, και πολλές επιτυχίες αυτή την τεχνική όσο με το να πω εγώ, παρά το ότι έχετε κοπιάσει, δουλέψει και διατηρείτε το πιο επιτυχημένο εισπρακτικά θέατρο στην Αθήνα, πως δεν είστε ηθοποιός αλλά μίμος.
Δεν αποκλείω το δικαίωμα ή το πιθανό ταλέντο οποιουδήποτε που θέλει να δοκιμαστεί σε άλλο ρόλο από αυτόν με τον οποίον τον ξέρει το κοινό. Το μοντέλο που θέλει να γίνει ηθοποιός, το δημοσιογράφο που θέλει να γίνει χορεύτρια κ.ο.κ. Όμως πρώτα το κάνεις και μετά αρχίζεις τις προγραμματικές δηλώσεις σαν το Σαμαρά στη Δ.Ε.Θ. Γιατί προσωπικά η δήλωση θα είμαστε διαφορετικοί, δε μου λέει τίποτα. Σαν να κλείνω τυφλό ραντεβού από site με μια γκόμενα που μου δηλώνει μοντέλο και να μου προκύπτει 50άρα με το μαλλί αγκινάρα μου μοιάζει.
Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για την προσωπική, δημόσια έκθεσή σας, σε έναν επικίνδυνο ρόλο που δεν είμαι καθ’ όλου σίγουρος κατά πόσο υποστηρίζεται από το ίδιο κοινό που σας υποστηρίζει στις άλλες σας δραστηριότητες. 10 το πρωί το σεξουαλικό χιουμοριστικό υπονοούμενο για σωματικές εκκρίσεις, δεν ξέρω αν κάνει καλό στο στομάχι του θεατή.
Εκτός κι αν οποιαδήποτε απειρία σας στην παρουσίαση, την επισκιάσει το πανεπιστημιακό διδακτορικό σας με θέμα «Ανατρέποντας τους κανόνες της συνέντευξης μέσα από το καρναβάλι της Πάτρας».
Κατ’ αρχάς γιατί δε φαίνεσαι τελικά τόσο πρόθυμος να πρωτοτυπήσεις αλλά γυρνάς σε μία από τα ίδια. Με δύο πρόσωπα που δεν έχουν την παραμικρή δημοσιογραφική εμπειρία. Ή του ρόλου παρουσιαστή. Με την Τσαβαλιά να παραείναι χαμηλών τόνων, ακόμα και στη σκηνή όπου αν και σύζυγος του θιασάρχη εμφανίζεται ως κομπάρσα β και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι θα κάνει γκελ στο γυναικείο κοινό . Και την περσόνα του Μάρκου να καπελώνει εκ φύσεως οτιδήποτε άλλο δίπλα του.
Λογικές οι ερωτήσεις λογικές και σεβαστές οι ανασφάλειες του καναλιού και του ζευγαριού. Όταν όμως αυτό μεταφράζεται σε έναν πυροβολισμό συνεντεύξεων και δηλώσεων, αγγίζει τα όρια της έπαρσης, που ακόμα κι αν προέρχεται από φόβο δεν δικαιολογείται.
Δεν υπάρχει σχεδόν μέσο στο οποίο ο Μάρκος Σεφερλής να μην έχει κάνει δηλώσεις (η Τσαβαλιά και σε αυτό ανύπαρκτη). Μερικές από τις οποίες διακρίνονται από μια ευγενικά θα το θέσω, επιπολαιότητα, για την οποία ο Μάρκος αν (και δεν το εύχομαι) αποτύχει στο νέο του ρόλο, θα πρέπει να απολογηθεί.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι το «εμείς θα κάνουμε τις συνεντεύξεις διαφορετικά, ο καλεσμένος θα αισθάνεται άνετα, όχι ότι περνάει από ανακριση και γι αυτό το λόγο κάθε φορά θα υποδύομαι έναν διαφορετικό ρόλο».
Συγγνώμη αλλά πότε είδατε καλεσμένο ειδικά σε πρωινάδικο να περνάει από ανάκριση; Και στην τελική ανάλυση, ναι εντάξει, όλοι φίλοι είμαστε είναι και μικρή η βιοτεχνία μανταρίσματος που λέγεται σόου μπιζ σε αυτή τη χώρα. Αλλά αν είναι να ρωτάς τον άλλον «πως περνάτε στα παρασκήνια;» έχει κοιμηθεί κι αυτός και όλοι μας.
Και όταν λέτε πως κάθε φορά θα υποδύεστε διαφορετικούς ρόλους, τι ακριβώς εννοείτε; Όπως στο Δελφινάριο; Ότι τη μία θα του παίρνετε συνέντευξη μεταμφιεσμένος σε ξεφωνισμένη αδερφή, την άλλη σε γριά που κλάνει και την επόμενη σαν Γκόλφω; Μπράβο σας δηλαδή αν το πετύχετε ειλικρινά, αλλά πέρα από την Άντζελα Δημητρίου και τη Στέλλα Καλλή πιστεύετε ότι θα δεχτούν πολλοί να τους πάρετε με αυτόν τον τρόπο συνέντευξη;
Άντε το πολύ πολύ ο Κώστας Πρέκας παραμονές 28ης Οκτωβρίου αν έχετε ντυθεί Υπολοχαγός Νατάσσα. Η επιθυμία σας για επανεφεύρεση της τεχνικής της συνέντευξης είναι σαν να θεωρείτε ότι η μέθοδος του στιλ υποκριτικής που εκπροσωπείτε διδάσκεται στα Actor’s Studio. Kαι μπορεί να μην το καταλαβαίνετε αλλά είναι τόσο προσβλητική σε όσους κατέχουν μέσα από κόπο, ιδρώτα, και πολλές επιτυχίες αυτή την τεχνική όσο με το να πω εγώ, παρά το ότι έχετε κοπιάσει, δουλέψει και διατηρείτε το πιο επιτυχημένο εισπρακτικά θέατρο στην Αθήνα, πως δεν είστε ηθοποιός αλλά μίμος.
Δεν αποκλείω το δικαίωμα ή το πιθανό ταλέντο οποιουδήποτε που θέλει να δοκιμαστεί σε άλλο ρόλο από αυτόν με τον οποίον τον ξέρει το κοινό. Το μοντέλο που θέλει να γίνει ηθοποιός, το δημοσιογράφο που θέλει να γίνει χορεύτρια κ.ο.κ. Όμως πρώτα το κάνεις και μετά αρχίζεις τις προγραμματικές δηλώσεις σαν το Σαμαρά στη Δ.Ε.Θ. Γιατί προσωπικά η δήλωση θα είμαστε διαφορετικοί, δε μου λέει τίποτα. Σαν να κλείνω τυφλό ραντεβού από site με μια γκόμενα που μου δηλώνει μοντέλο και να μου προκύπτει 50άρα με το μαλλί αγκινάρα μου μοιάζει.
Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για την προσωπική, δημόσια έκθεσή σας, σε έναν επικίνδυνο ρόλο που δεν είμαι καθ’ όλου σίγουρος κατά πόσο υποστηρίζεται από το ίδιο κοινό που σας υποστηρίζει στις άλλες σας δραστηριότητες. 10 το πρωί το σεξουαλικό χιουμοριστικό υπονοούμενο για σωματικές εκκρίσεις, δεν ξέρω αν κάνει καλό στο στομάχι του θεατή.
Εκτός κι αν οποιαδήποτε απειρία σας στην παρουσίαση, την επισκιάσει το πανεπιστημιακό διδακτορικό σας με θέμα «Ανατρέποντας τους κανόνες της συνέντευξης μέσα από το καρναβάλι της Πάτρας».
toratora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου