Το μεγάλο "ευχαριστώ" της Ελεονώρας Μελέτη. Συγκλονιστικό κείμενο - Κατάθεση ψυχής.

Η περιπέτεια της Ελεονώρας Μελέτη με τη μέση της είναι γνωστή! Δυστυχώς είναι ένα πρόβλημα σύνθετο, καθόλου απλό και μπορεί να σε γονατίσει εκεί που δεν το περιμένεις (μιλάω εκ πείρας). Τις ημέρες που έλειπε από την εκπομπή, τις ημέρες που ακολουθούσε θεραπείες προκειμένου να ανακτήσει τις δυνάμεις  της, είχε για παρέα της τα μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης του κόσμου! Έτσι περνούσαν πιο ευχάριστα οι ώρες. Για ένα τέτοιο πρόσωπο όμως τα μηνύματα είναι αμέτρητα! Και αδύνατον να απαντηθούν όλα. Έτσι μέσα από το blog  της στο mustonline.gr, γράφοντας ένα συγκινητικό κείμενο, λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για την υγεία της.
Δείτε το κείμενο:


Είναι ωραίο να νιώθεις ότι σ αγαπούν. Και οι γιορτές αλλά και οι δυσκολίες είναι ευκαιρίες για να το θυμόμαστε, γιατί δυστυχώς ζούμε στην ανθρώπινη κοινωνία όπου το να δείχνεις τις ανάγκες σου και τα συναισθήματα σου θεωρείται από ντροπή μέχρι ταμπού.

Είμαι άνθρωπος «πιο κλειστός πεθαίνεις» .

Ένιωθα όμως για χρόνια, πως με το να μην αποκαλύπτω τα πραγματικά μου αισθήματα ήταν θανατηφόρο.
Πέρασαν μεγάλοι ανείπωτοι έρωτες, γιατί απλά αν έλεγα αυτό που ένιωθα φοβόμουν ότι θα απορριφθώ.
Έχασα μεγάλες «συγγνώμες» γιατί πίστευα πως αν την ξεστομίσω θα ισοπεδωθώ από τον άλλον
Έζησα άπειρα «τι θα γινόταν αν...» επειδή δεν τόλμησα να κάνω αυτό το «αν» πράξη επειδή υπήρχε πάντα το ενδεχόμενο να φανώ αδύναμη ή να δείξω ότι έχω ανάγκη από κάποιον.
Όπως επίσης, άκουσα πολλές συγγνώμες όταν ήταν πλέον αργά, γυρισαν κοντά μου όταν είχα πλέον φύγει, μου είπαν λόγια όταν πια δεν είχαν τη δυναμική τους να αλλάξουν τα πράγματα, με πήραν τηλέφωνα όταν είχα πλέον ξεχάσει.
Έτσι είναι με τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα.
Δίνεις όσο παίρνεις, και ακόμα χειρότερα σε κάποιες περιπτώσεις, δίνεις όσο νομίζεις ότι σου δίνουν.
Γιατί πια δεν υπάρχει ειλικρίνεια.
Όχι γιατί ο άνθρωπος είναι ψεύτης, αλλά γιατί δεν είναι σε θέση να έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του και τις ανάγκες του, να τις αναγνωρίσει, να τα αποδεχτεί, και να λειτουργήσει με το συναίσθημα.
 
Το γόητρο είναι το παν.
 Όχι τόσο στον απέναντι όσο στον ίδιο τον εαυτό.
 Έτσι λοιπόν, μία γιορτή, μία δύσκολη στιγμή, μία αρρώστια, μία επιτυχία, μία αποτυχία, ένα χαρούμενο συμβάν, φέρνει τον κόσμο λίγο πιο κοντά. Για κάποιες ώρες, κάποιες μέρες, λίγες εβδομάδες. Και μετά καθένας στο καβούκι του.
 Πέρασα πολλά χρόνια έτσι, μέχρι που είπα ότι δεν θα κρατάω μέσα μου πια το παραμικρό. Θα το λέω όταν το νιώθω και όποιον πάρει ...
 Έχει χλαπάτσα η τακτική αυτή, να το ξέρεις. Γιατί οι άλλοι δεν είναι πάντα σε θέση να κάνουν το ίδιο, ή να εκτιμήσουν κάτι αντίστοιχο. Αλλά εσύ τουλάχιστον είσαι «εντάξει»με τον εαυτό σου. Έχεις υπάρξει ειλικρινής με εσένα. Θα γυρίσεις κάποια στιγμή πίσω και δεν θα έχεις ανεκπλήρωτους έρωτες, απωθημένα, βασανιστικά «αν», ανέκφραστες σκέψεις, ανείπωτα συναισθήματα.
 Όλες αυτές οι σκέψεις ξεκίνησαν στην προσπάθεια μου να απαντήσω προσωπικά στον καθένα από εσάς που με σκέφτηκε τόσο εχθές, στην γιορτή μου, όσο και τις τελευταίες εβδομάδες, λόγω της περιπέτειας με τη μέση μου. Έλαβα άπειρα μηνύματα, σε κάθε μέσο επικοινωνίας, και με τους πιο παράδοξους τρόπους! Έλαβα μέχρι και τηλεφωνα που μου στέλνατε με προτεινόμενους γιατρούς, θεραπευτές μέχρι και συνταγές από βότανα... Έλαβα εικονίτσες της Παναγίας, λουλούδια, δωράκια, μέχρι και χιουμοριστικά κολλάζ αλλά και ανέκδοτα με θέμα το αστείο «πέσιμο» που δέχτηκα από ....επαγγελματίες του χώρου για το κατα φαντασίαν πρόβλημα μου...
Είναι πρακτικά αδύνατο να απαντήσω σε όλα... Σε κάποιους τα κατάφερα να πω προσωπικά «ευχαριστώ», κρατώντας τυχαία σειρά, χωρίς διακρίσεις... Σε κάποιους άλλους δυστυχώς δεν... Έψαξα τρόπο και κατέληξα εδώ...
Αυτοί που διαβάζετε, ή το κάνετε επειδή είστε φίλοι μου, είτε από περιέργεια, ή γιατί είστε του χώρου και ψαρεύετε κάνα θέμα, ή γιατί γενικώς γουστάρετε να παρακολουθείτε τη στήλη ίσως και την εκπομπή, ίσως και την πορεία των μαγιώ και της κυτταρίτιδας μου στα περιοδικά. Ίσως ανάμεσα σας να είναι και κάποιοι από όσους έστειλαν ένα μήνυμα... Και δεν πήραν απάντηση! (Ντροπή μου) Σε ολους εσάς λοιπόν ( ένα μεγάλο, τεράστιο , ζεστό, χαμογελαστό, αισιόδοξο , φωναχτό Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω...!!!
Αληθινό μέσα από την καρδιά μου. Για όλα. Για τη στήριξη, την προστασία , τη φροντίδα, το ενδιαφέρον, τη σημασία, το χρόνο, την ουσία, το μήνυμα, το γράμμα, το ποστ, τις ευχές, τα περαστικά, την ατάκα, το χιούμορ, και πολλά πολλά άλλα που με κάνουν να νιώθω πως αν κάτι αξίζει από όλα αυτά που ζω λόγω της δουλειάς μου, είναι αυτό και μόνο αυτό.

Σας ευχαριστώ.-